Polyacrylamide(PAM), als een algemeen gebruikte polymeervlokkerij, wordt veel gebruikt in verschillende scenario's voor rioleringsbehandeling. Veel gebruikers zijn echter in een aantal misverstanden gevallen tijdens het selectie- en gebruiksproces. Dit artikel beoogt deze misverstanden te onthullen en correct begrip en suggesties te geven.
Misverstand 1: hoe groter het molecuulgewicht, hoe hoger de flocculatie -efficiëntie.
Bij het kiezen van polyacrylamide denken veel mensen dat het model met een groter molecuulgewicht een hogere flocculatie -efficiëntie moet hebben. Maar in feite zijn er honderden modellen van polyacrylamide, die geschikt zijn voor verschillende waterkwaliteitsomstandigheden. De aard van afvalwater geproduceerd door fabrieken in verschillende industrieën is anders. De pH -waarde en specifieke onzuiverheden van verschillende waterkwaliteiten zijn aanzienlijk verschillend. Ze kunnen zuur, alkalisch, neutraal, of bevatten olie, organisch materiaal, kleur, sediment, enz. De juiste aanpak is om het model eerst te selecteren via experimenten en vervolgens machinetests uit te voeren om de optimale dosering te bepalen om het meest kosteneffectieve effect te bereiken.
Misverstand 2: hoe hoger de configuratieconcentratie, hoe beter
Bij het bereiden van polyacrylamide -oplossingen geloven veel gebruikers dat hoe hoger de concentratie, hoe beter de flocculatie -eigenschappen. Deze weergave is echter niet correct. In feite moet de concentratie van PAM -configuratie worden bepaald volgens de specifieke afvalwater- en slibomstandigheden. Over het algemeen zijn PAM-oplossingen met een concentratie van 0,1%-0,3%geschikt voor flocculatie en sedimentatie, terwijl de concentratie voor gemeentelijke en industriële slibontsteking 0,2%-0,5%is. Wanneer er te veel onzuiverheden in het afvalwater zijn, moet de PAM -concentratie mogelijk op de juiste manier worden verhoogd. Daarom moet de redelijke configuratieconcentratie worden bepaald door experimenten voor gebruik om het beste gebruikseffect te garanderen.
Misverstand 3: hoe langer de oplossende en roerende tijd, hoe beter
Polyacrylamide is een wit kristallijn deeltje dat volledig moet worden opgelost om het beste effect te bereiken. Veel gebruikers denken dat hoe langer de oplossende en roerende tijd is, hoe beter, maar in feite is dit niet het geval. Als de roerende tijd te lang is, veroorzaakt deze een gedeeltelijke breuk van de PAM -moleculaire keten en beïnvloedt de flocculatieprestaties. Over het algemeen moet de oplossende en roerende tijd niet minder dan 30 minuten zijn en moet het op de juiste manier worden verlengd wanneer de temperatuur in de winter laag is. Als de oplossing en de roerende tijd te kort zijn, wordt PAM niet volledig opgelost, wat zal resulteren in het onvermogen om effectief snel flocculatie in riolering uit te voeren. Daarom moeten gebruikers zorgen voor voldoende oplossing en roeren tijd bij het gebruik ervan om het flocculatie -effect van PAM te waarborgen.
Misverstand 4: Ioniciteit/ionische graad is de enige basis voor selectie
Als een van de belangrijke indicatoren van polyacrylamide verwijst ioniciteit naar de negatieve en positieve ionische lading en de ladingsdichtheid ervan. Veel mensen besteden te veel aandacht aan de ioniciteit bij het kopen, denkend dat hoe hoger hoe beter. Maar in feite is de mate van ioniciteit gerelateerd aan de grootte van het molecuulgewicht. Hoe hoger de ioniciteit, hoe kleiner het molecuulgewicht en hoe hoger de prijs. In het selectieproces moeten, naast ioniciteit, andere factoren worden overwogen, zoals specifieke waterkwaliteitsomstandigheden, vereisten voor flocculatie -effect, enz. Daarom kan het model daarom niet uitsluitend worden gebaseerd op de mate van ionisatie. Verdere testen zijn vereist om het vereiste model te bepalen.
Als eenzwevend, Polyacrylamide speelt een belangrijke rol in de waterbehandelingsindustrie. Neem contact met mij op als u de specificaties moet kiezen die bij u passen.
Posttijd: augustus-26-2024