Polyacrylamide(PAM), een veelgebruikt polymeervlokmiddel, wordt veel gebruikt in diverse rioolwaterzuiveringsscenario's. Veel gebruikers hebben echter tijdens het selectie- en gebruiksproces enkele misverstanden gehad. Dit artikel beoogt deze misverstanden te ontmaskeren en een correct begrip en suggesties te geven.
Misverstand 1: Hoe groter het molecuulgewicht, hoe hoger de flocculatie-efficiëntie.
Bij de keuze voor polyacrylamide denken veel mensen dat het model met een hoger molecuulgewicht een hogere flocculatie-efficiëntie moet hebben. Maar in werkelijkheid bestaan er honderden polyacrylamidemodellen die geschikt zijn voor verschillende waterkwaliteitsomstandigheden. De aard van afvalwater dat door fabrieken in verschillende industrieën wordt geproduceerd, is verschillend. De pH-waarde en de specifieke onzuiverheden van verschillende waterkwaliteiten verschillen aanzienlijk. Ze kunnen zuur, basisch of neutraal zijn, of olie, organische stoffen, kleurstoffen, sediment, enz. bevatten. Daarom is het moeilijk voor één type polyacrylamide om aan alle behoeften voor afvalwaterbehandeling te voldoen. De juiste aanpak is om eerst het model door middel van experimenten te selecteren en vervolgens machinale tests uit te voeren om de optimale dosering te bepalen voor het meest kosteneffectieve effect.
Misverstand 2: Hoe hoger de configuratieconcentratie, hoe beter
Bij het bereiden van polyacrylamide-oplossingen denken veel gebruikers dat hoe hoger de concentratie, hoe beter de flocculatie-eigenschappen. Deze opvatting is echter onjuist. De concentratie van de PAM-configuratie moet namelijk worden bepaald op basis van de specifieke riool- en slibomstandigheden. Over het algemeen zijn PAM-oplossingen met een concentratie van 0,1%-0,3% geschikt voor flocculatie en sedimentatie, terwijl de concentratie voor ontwatering van gemeentelijk en industrieel slib 0,2%-0,5% bedraagt. Wanneer er te veel onzuiverheden in het rioolwater aanwezig zijn, moet de PAM-concentratie mogelijk dienovereenkomstig worden verhoogd. Daarom moet de geschikte configuratieconcentratie vóór gebruik experimenteel worden bepaald om het beste gebruikseffect te garanderen.
Misverstand 3: Hoe langer de oplos- en roertijd, hoe beter
Polyacrylamide is een wit kristallijn deeltje dat volledig opgelost moet worden voor het beste effect. Veel gebruikers denken dat hoe langer de oplos- en roertijd, hoe beter, maar in werkelijkheid is dit niet het geval. Een te lange roertijd leidt tot een gedeeltelijke breuk van de PAM-molecuulketen en beïnvloedt de flocculatieprestaties. Over het algemeen mag de oplos- en roertijd niet korter zijn dan 30 minuten en moet deze bij lage temperaturen in de winter naar behoren worden verlengd. Een te korte oplos- en roertijd lost PAM niet volledig op, waardoor snelle flocculatie in rioolwater niet effectief kan worden uitgevoerd. Gebruikers moeten daarom bij gebruik zorgen voor voldoende oplos- en roertijd om het flocculatie-effect van PAM te garanderen.
Misverstand 4: Ioniciteit/Ionische graad is de enige basis voor selectie
Ioniciteit, een van de belangrijkste indicatoren voor polyacrylamide, verwijst naar de negatieve en positieve ionische lading en de ladingsdichtheid. Veel mensen besteden bij de aankoop te veel aandacht aan de ioniciteit, in de veronderstelling dat hoe hoger hoe beter. Maar in werkelijkheid is de mate van ioniciteit gerelateerd aan de grootte van het molecuulgewicht. Hoe hoger de ioniciteit, hoe lager het molecuulgewicht en hoe hoger de prijs. Bij het selectieproces moeten naast ioniciteit ook andere factoren in overweging worden genomen, zoals de specifieke waterkwaliteit, vereisten voor het flocculatie-effect, enz. Daarom kan het model niet uitsluitend op basis van de ionisatiegraad worden geselecteerd. Verder onderzoek is nodig om het vereiste model te bepalen.
Als eenvlokmiddelPolyacrylamide speelt een belangrijke rol in de waterzuiveringsindustrie. Neem contact met mij op als u de specificaties wilt kiezen die bij u passen.
Plaatsingstijd: 26-08-2024